O tak zdane
MITOLOGIA - Westa (odpowiednik greckiej Hestii) uważana była za boginię ogniska domowego. Ślubowała ona dziewictwo i mniemając własnego domu stała na straży innych domostw. Wyobrażano ją sobie jako matronę z owiniętą głową, a jej atrybutami było berło oraz patera i róg obfitości. Rzymianie wszelkie powodzenie, zdrowie i szczęście rodziny przypisywali larom – bożkom domowym. Najważniejszym miejscem w ich domach było atrium, w którym płonął święty ogień.
BIBLIA - dom Boży to miejsce szczególnej obecności Boga. W Starym Testamencie określenie to odnosi się do całego narodu izraelskiego. W węższym znaczeniu dom Boży można rozumieć jako ziemskie sanktuarium (Namiot Spotkania i świątynia). W Nowym testamencie domem Bożym staje się cała gmina chrześcijańska, czyli Kościół.
”Odyseja” - Homer opisuje pełną fantastycznych przygód tułaczkę Odyseusza. Po dziesięciu latach bohater powraca w końcu do rodzinnej Itaki. Niepoznany przez nikogo udaje żebraka. Poznaje go dopiero jego syn – Telemach. Staff nawiązując do powrotu Odyseusza do domu pisał:
”Każdy z nas jest Odysem,
Co wraca do swej Itaki”
„Na dom w Czarnolesie” – J. Kochanowski mówi o wiejskim domu jako o gnieździe ojczystym, gdzie można prowadzić spokojne, umiarkowane życie, wyzbywając się bogactw. Nad marmury przedkłada zdrowie, czyste sumienie i ludzką życzliwość.
”Żywot człowieka poczciwego” - M. Rej opisuje dom ziemianina, żyjącego zgodnie z rytmem natury i z przyjemnością pracującego w gospodarstwie. Dom wiejski pełen jest harmonii i zgody, a gospodarz może wraz z żoną i dziećmi przechadzać się bogatym we wszystko ogrodzie.
„Pan Tadeusz” – A. Mickiewicz wspominając na emigracji swoje rodzinne strony, akcję swej epopei umieszcza w Soplicowie - ”centrum polszczyzny”. Ukazuje je Mickiewicz jako arkadię, symbol szczęścia lat dziecinnych i utraconej ojczyzny. Stanowi ono ostoję polskości, dawnych obyczajów i tradycji szlacheckich. Wnętrze domu wypełniają rekwizyty świadczące o patriotyzmie jego mieszkańców. Zachowane są tu rytuały towarzyskie, a życie toczy się w zgodzie z rytmem natury. Ten wyidealizowany obraz powstał z tęsknoty za beztroską lat dziecinnych spędzonych w rodzinnym domu na nowogródczyźnie. Mickiewicz Pieśń Soplicowie pisał:
„W tym domu dostatek mieszka i porządek."
BIBLIA - dom Boży to miejsce szczególnej obecności Boga. W Starym Testamencie określenie to odnosi się do całego narodu izraelskiego. W węższym znaczeniu dom Boży można rozumieć jako ziemskie sanktuarium (Namiot Spotkania i świątynia). W Nowym testamencie domem Bożym staje się cała gmina chrześcijańska, czyli Kościół.
”Odyseja” - Homer opisuje pełną fantastycznych przygód tułaczkę Odyseusza. Po dziesięciu latach bohater powraca w końcu do rodzinnej Itaki. Niepoznany przez nikogo udaje żebraka. Poznaje go dopiero jego syn – Telemach. Staff nawiązując do powrotu Odyseusza do domu pisał:
”Każdy z nas jest Odysem,
Co wraca do swej Itaki”
„Na dom w Czarnolesie” – J. Kochanowski mówi o wiejskim domu jako o gnieździe ojczystym, gdzie można prowadzić spokojne, umiarkowane życie, wyzbywając się bogactw. Nad marmury przedkłada zdrowie, czyste sumienie i ludzką życzliwość.
”Żywot człowieka poczciwego” - M. Rej opisuje dom ziemianina, żyjącego zgodnie z rytmem natury i z przyjemnością pracującego w gospodarstwie. Dom wiejski pełen jest harmonii i zgody, a gospodarz może wraz z żoną i dziećmi przechadzać się bogatym we wszystko ogrodzie.
„Pan Tadeusz” – A. Mickiewicz wspominając na emigracji swoje rodzinne strony, akcję swej epopei umieszcza w Soplicowie - ”centrum polszczyzny”. Ukazuje je Mickiewicz jako arkadię, symbol szczęścia lat dziecinnych i utraconej ojczyzny. Stanowi ono ostoję polskości, dawnych obyczajów i tradycji szlacheckich. Wnętrze domu wypełniają rekwizyty świadczące o patriotyzmie jego mieszkańców. Zachowane są tu rytuały towarzyskie, a życie toczy się w zgodzie z rytmem natury. Ten wyidealizowany obraz powstał z tęsknoty za beztroską lat dziecinnych spędzonych w rodzinnym domu na nowogródczyźnie. Mickiewicz Pieśń Soplicowie pisał:
„W tym domu dostatek mieszka i porządek."